Aardbeving
Blijf op de hoogte en volg Eline
06 September 2012 | Costa Rica, San José
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20120905_194
De meesten onder jullie zullen het waarschijnlijk al gehoord hebben, Costa Rica werd getroffen door een zware aardbeving. Vanmorgen vertrok ik omstreeks 8 u (plaatselijke tijd) naar school. Eens op school aangekomen, praatte ik met de andere studenten. Plots bewoog de stoel waarop ik op mijn gemak een praatje aan het maken was. De leerkrachten en studenten die aanwezig waren in de school, liepen snel naar buiten. Ook ik volgde de groep mee naar de tuin van onze school. Daar stonden we voor 1 minuut allemaal samen geperst in 1 groep. Ik moet zeggen, ik had helemaal niet gedacht dat de aardbeving zo een enorme kracht (7.6) had in het epicentrum. Het leek mij, samen met de andere studenten een ervaring, omdat de meesten onder ons nog nooit een aardbeving hebben meegemaakt. Maar best ook !
Toen ik even later te horen kreeg dat er veel problemen waren met elektriciteit, internetverbindingen, ... wist ik dat het niet meer om een kleine aardbeving ging. De locale bevolking van Costa Rica was in paniek, en velen waren aan het telefoneren. Maar zoals ik al zei, wij als toeristen vonden het een ervaring. Nu natuurlijk hopen dat het bij 1 aardbeving blijft. 2 personen in Costa Rica overleefden de aardbeving niet. Waarom was ik toch zo enthousiast?
Maar met mij is alles is ok. Mijn gastgezin heeft alvast de nodige maatregelen getroffen voor het geval dat er nog een beving plaatsvindt. Vanacht slaapt mijn mamatica (mama in Costa Rica) in de zetel in de living. Dit omdat ik (samen met mijn hermanatica (zus in Costa Rica)) in de kamer ernaast slaap. Ze wil dat we ons veilig voelen en dat we een goede nachtrust hebben. Wat lief! Ik prijs mij nog altijd heel gelukkig met mijn gastgezin en met het meisje (vanuit de Verenigde Staten) die ook in het gastgezin verblijft.
Morgen vertel ik jullie wat meer over mijn vrijwilligerswerk in 'Casa de los ninos'. Ook tijdens het uitvoeren van mijn vrijwilligerswerk voel ik mij gelukkig. Ik heb het gevoel dat ik de kinderen een leuke dag bezorg en dat ik misschien wel enkele zaken aan ze kan aanleren. Maar ik ben er zeker van dat ik er nog veel meer uit zal leren. En dat zouden we allemaal wel mogen doen... Natuurlijk is het niet gemakkelijk voor degenen die geen dergelijke ervaring meegemaakt hebben. Morgen meer daarover ! Nu lekkere spaghetti !
De meesten onder jullie zullen het waarschijnlijk al gehoord hebben, Costa Rica werd getroffen door een zware aardbeving. Vanmorgen vertrok ik omstreeks 8 u (plaatselijke tijd) naar school. Eens op school aangekomen, praatte ik met de andere studenten. Plots bewoog de stoel waarop ik op mijn gemak een praatje aan het maken was. De leerkrachten en studenten die aanwezig waren in de school, liepen snel naar buiten. Ook ik volgde de groep mee naar de tuin van onze school. Daar stonden we voor 1 minuut allemaal samen geperst in 1 groep. Ik moet zeggen, ik had helemaal niet gedacht dat de aardbeving zo een enorme kracht (7.6) had in het epicentrum. Het leek mij, samen met de andere studenten een ervaring, omdat de meesten onder ons nog nooit een aardbeving hebben meegemaakt. Maar best ook !
Toen ik even later te horen kreeg dat er veel problemen waren met elektriciteit, internetverbindingen, ... wist ik dat het niet meer om een kleine aardbeving ging. De locale bevolking van Costa Rica was in paniek, en velen waren aan het telefoneren. Maar zoals ik al zei, wij als toeristen vonden het een ervaring. Nu natuurlijk hopen dat het bij 1 aardbeving blijft. 2 personen in Costa Rica overleefden de aardbeving niet. Waarom was ik toch zo enthousiast?
Maar met mij is alles is ok. Mijn gastgezin heeft alvast de nodige maatregelen getroffen voor het geval dat er nog een beving plaatsvindt. Vanacht slaapt mijn mamatica (mama in Costa Rica) in de zetel in de living. Dit omdat ik (samen met mijn hermanatica (zus in Costa Rica)) in de kamer ernaast slaap. Ze wil dat we ons veilig voelen en dat we een goede nachtrust hebben. Wat lief! Ik prijs mij nog altijd heel gelukkig met mijn gastgezin en met het meisje (vanuit de Verenigde Staten) die ook in het gastgezin verblijft.
Morgen vertel ik jullie wat meer over mijn vrijwilligerswerk in 'Casa de los ninos'. Ook tijdens het uitvoeren van mijn vrijwilligerswerk voel ik mij gelukkig. Ik heb het gevoel dat ik de kinderen een leuke dag bezorg en dat ik misschien wel enkele zaken aan ze kan aanleren. Maar ik ben er zeker van dat ik er nog veel meer uit zal leren. En dat zouden we allemaal wel mogen doen... Natuurlijk is het niet gemakkelijk voor degenen die geen dergelijke ervaring meegemaakt hebben. Morgen meer daarover ! Nu lekkere spaghetti !
-
06 September 2012 - 09:24
Oma En Opa:
we volgen de ontwikkelingen daar op de voet , en hopen samen met u dat alles daar voor iedereen goed afloopt . We zijn heel blij dat je u er opnieuw nuttig voelt en zijn er van overuigd dat de kinderen ginder u nog lang zullen herinneren.
Veel liefs en tot hoors -
06 September 2012 - 10:48
Tante Marleen:
Amai,een aardbeving! Wij dachten al toen wij daar waren dat het land een tijdbom was. Maar al bij al., je komt er goed vanaf. Voel je maar goed tussen die kindjes. Je zal ze zeker iets bijbrengen. Groetjes van de familie devos.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
