Vrijwilligerswerk rescuecenter
Blijf op de hoogte en volg Eline
23 September 2012 | Costa Rica, Puerto Viejo
- I'm more than a tourist, I'm a volunteer -
Vorige week kreeg ik de kans 1 week te werken als vrijwilliger in een rescuecenter in Moin. Moin is een klein dorp dat bestaat uit 1 straat. In die straat wonen ongeveer 100 mensen, waarvan de meesten afkomstig zijn uit Jamaica.
Ik bracht mijn week door in een vrijwilligershuis midden in het regenwoud. Dit was te merken aan de volgende zaken :
- geen warm water en licht in de douches
- heel veel muggen. Ik weet zeker, mocht ik tijd nemen om mijn muggenbeten te tellen, kwam ik aan 40.
- niet kunnen slapen door de brullende apen in het regenwoud
- ...
Maar wat was het super mij een week zo goed te voelen en te genieten zonder warm water, zonder veel eten, zonder elektrische toestellen, zonder internet,... Maar met veel vrienden. Ik voelde mij als een boerinnetje op een boerderij, samen met veel andere leuke boeren en boerinnen van over de hele wereld.
Natuurlijk moet er op een boerderij ook gewerkt worden, veel gewerkt worden. En soms was het lastig in het warme, vochtige weer. Zo zagen mijn dagen eruit :
6 u 30
muskietennet openen en uit stapelbed springen om een leuke dag tegemoet te gaan
7 u
ontbijt (4 maal pannenkoeken en 1 maal toast met boter)
7 u 30
eten maken voor de dieren. Meestal verwaterde ik enorm want de dieren kregen lekkere groeten en fruit. Daarna brachten we het fruit naar alle dieren (toecans, babyaapjes, spidermonkeys, sloths, honden, dasberen, vogels,...) Veel werk, maar leuk!
9 u
samen met de aapjes (zie foto) naar de vlindertuin. Daar leerden de aapjes hoe te spelen en te overleven in de natuur. Het is namelijk de bedoeling dat deze, wanneer ze zelfstandig genoeg zijn, terug de natuur worden ingelaten. Persoonlijk denk ik dat de meeste dieren te veel liefde krijgen van de vrijwilligers en van de bazen van het rescuecenter. Daardoor lijkt het mij moeilijk of bijna onmogelijk de dieren terug vrij te laten, want ze zijn niet bang van de mensen en het zou goed kunnen dat ze in de natuur gewoon naar de mensen toe zullen springen. De meesten zouden daar niet zo tevreden mee zijn...
10 u 30
pauze
Tijdens deze pauze gingen we vaak naar het strand, 10 meter verderop. Daar probeerden we in de bomen te klimmen en er cocosnoten uit te halen. Want wat konden we deze met heel veel voldoening opeten.
Daarnaast was het ook mogelijk in het zwembad op het domein te zwemmen. Het water was allesinds warmer dan het water in de douches. Maar over de properheid van het water wil ik het liever niet hebben.
12 u
etenstijd
menu: rijst met bonen (en wanneer we geluk hadden ook een beetje salade)
13 u
eten maken en de dieren voederen
14 u
met aapjes naar de vlindertuin
15 u 30
pauze
De namiddag in Moin was telkens super leuk. Soms gingen we vissen, en waren we trots dat we eens iets anders konden eten dan alleen maar rijst met bonen. Deze keer konden we ook een visje bakken. Wat leuk !
Een andere namiddag ging ik met een vriendin gaan kajakken. Op het domein zagen we oude kajaks liggen. Deze moesten we gewoon uittesten ! En toen vertrokken we. Wat prachtig die rivier midden in het regenwoud. Toen we te horen kregen dat we voorzichtig moesten zijn (ivm krokodillen) waren we snel terug uit het water !
De voorlaatste namiddag kregen we de kans ons naam op de brug plaatsen met keramiekstenen. De brug leidde naar de vlindertuin en vele vrijwilligers mochten er hun naam op achterlaten.
18 u
avondeten
verrassing? Neen hoor, rijst met bonen (en soms een gevangen visje).
19 u
boek lezen
muziek luisteren
vuurtje maken
cocosnoten eten
praten met de andere vrijwilligers
muziek maken
...
GEZELLIG SAMENZIJN
22 u
Meestal ging ik vroeg slapen gezien het vroeg terug dag was, en er ook helemaal geen gelegenheid was om uit te gaan in het 'dorp' Moin. Dan maar kiezen voor een goede nachtrust en leuke dagen!
Wat leuk ook eens te ervaren hoe het is mee te helpen in een rescuecenter. Wat leuk om liefde te krijgen van de aapjes (zie foto) en voldoening te hebben er te mogen werken. Wat leuk om even te beseffen dat het leven niet draait om geld en bezit, maar dat de vriendschap enorm gelukkig kan maken. Wat leuk om iedereen te spreken over zijn/haar grote plannen en om ook zelf al heel veel te vertellen te hebben. Wat leuk om op het einde van de week het personeel te bedanken met een gebakje, en zelf ook een enorm mooie bedanking te krijgen. Ik bezit namelijk een T-shirt met erop: ' I'm more than a tourist, I'm a volunteer '
En weten dat ik vanaf volgende week nog veel meer kan vertellen aan degene die het wensen, die willen horen wat een rijke levenservaring ik heb mogen meemaken,... Want vanaf 28 september ben ik namelijk terug in Belgie. Maar ben er zeker van dat er een kriebel is ontstaan, een kriebel om meer te reizen. Een kriebel om mensen te leren kennen en te helpen, en daar enorm veel voldoening uit te halen.
En nu nog maar even genieten zeker? Nu ben ik in Puerto Viejo. Het is al de derde keer maar het is hier gewoon zo super. Vandaag terug naar het strand geweest en enkele leuke muziekanten tegen gekomen. Morgen zullen we (Ik en 2 anderen) zien waar we zin in hebben. En ik weet ook nog niet wanneer ik terugkeer naar San Jose. Ik zal er wel voor zorgen dat ik op woensdag zeker terug in SJ ben (bij mijn gastgezin). Dan staat mij alleen nog mijn gastgezin en de school te bedanken, 'Casa de los ninos' te bedanken door nogmaals langs te gaan, mijn valies te maken en weg te wezen... (Hopelijk krijg ik nogmaals de kans hierheen te komen !)
TOT DAN !
Vorige week kreeg ik de kans 1 week te werken als vrijwilliger in een rescuecenter in Moin. Moin is een klein dorp dat bestaat uit 1 straat. In die straat wonen ongeveer 100 mensen, waarvan de meesten afkomstig zijn uit Jamaica.
Ik bracht mijn week door in een vrijwilligershuis midden in het regenwoud. Dit was te merken aan de volgende zaken :
- geen warm water en licht in de douches
- heel veel muggen. Ik weet zeker, mocht ik tijd nemen om mijn muggenbeten te tellen, kwam ik aan 40.
- niet kunnen slapen door de brullende apen in het regenwoud
- ...
Maar wat was het super mij een week zo goed te voelen en te genieten zonder warm water, zonder veel eten, zonder elektrische toestellen, zonder internet,... Maar met veel vrienden. Ik voelde mij als een boerinnetje op een boerderij, samen met veel andere leuke boeren en boerinnen van over de hele wereld.
Natuurlijk moet er op een boerderij ook gewerkt worden, veel gewerkt worden. En soms was het lastig in het warme, vochtige weer. Zo zagen mijn dagen eruit :
6 u 30
muskietennet openen en uit stapelbed springen om een leuke dag tegemoet te gaan
7 u
ontbijt (4 maal pannenkoeken en 1 maal toast met boter)
7 u 30
eten maken voor de dieren. Meestal verwaterde ik enorm want de dieren kregen lekkere groeten en fruit. Daarna brachten we het fruit naar alle dieren (toecans, babyaapjes, spidermonkeys, sloths, honden, dasberen, vogels,...) Veel werk, maar leuk!
9 u
samen met de aapjes (zie foto) naar de vlindertuin. Daar leerden de aapjes hoe te spelen en te overleven in de natuur. Het is namelijk de bedoeling dat deze, wanneer ze zelfstandig genoeg zijn, terug de natuur worden ingelaten. Persoonlijk denk ik dat de meeste dieren te veel liefde krijgen van de vrijwilligers en van de bazen van het rescuecenter. Daardoor lijkt het mij moeilijk of bijna onmogelijk de dieren terug vrij te laten, want ze zijn niet bang van de mensen en het zou goed kunnen dat ze in de natuur gewoon naar de mensen toe zullen springen. De meesten zouden daar niet zo tevreden mee zijn...
10 u 30
pauze
Tijdens deze pauze gingen we vaak naar het strand, 10 meter verderop. Daar probeerden we in de bomen te klimmen en er cocosnoten uit te halen. Want wat konden we deze met heel veel voldoening opeten.
Daarnaast was het ook mogelijk in het zwembad op het domein te zwemmen. Het water was allesinds warmer dan het water in de douches. Maar over de properheid van het water wil ik het liever niet hebben.
12 u
etenstijd
menu: rijst met bonen (en wanneer we geluk hadden ook een beetje salade)
13 u
eten maken en de dieren voederen
14 u
met aapjes naar de vlindertuin
15 u 30
pauze
De namiddag in Moin was telkens super leuk. Soms gingen we vissen, en waren we trots dat we eens iets anders konden eten dan alleen maar rijst met bonen. Deze keer konden we ook een visje bakken. Wat leuk !
Een andere namiddag ging ik met een vriendin gaan kajakken. Op het domein zagen we oude kajaks liggen. Deze moesten we gewoon uittesten ! En toen vertrokken we. Wat prachtig die rivier midden in het regenwoud. Toen we te horen kregen dat we voorzichtig moesten zijn (ivm krokodillen) waren we snel terug uit het water !
De voorlaatste namiddag kregen we de kans ons naam op de brug plaatsen met keramiekstenen. De brug leidde naar de vlindertuin en vele vrijwilligers mochten er hun naam op achterlaten.
18 u
avondeten
verrassing? Neen hoor, rijst met bonen (en soms een gevangen visje).
19 u
boek lezen
muziek luisteren
vuurtje maken
cocosnoten eten
praten met de andere vrijwilligers
muziek maken
...
GEZELLIG SAMENZIJN
22 u
Meestal ging ik vroeg slapen gezien het vroeg terug dag was, en er ook helemaal geen gelegenheid was om uit te gaan in het 'dorp' Moin. Dan maar kiezen voor een goede nachtrust en leuke dagen!
Wat leuk ook eens te ervaren hoe het is mee te helpen in een rescuecenter. Wat leuk om liefde te krijgen van de aapjes (zie foto) en voldoening te hebben er te mogen werken. Wat leuk om even te beseffen dat het leven niet draait om geld en bezit, maar dat de vriendschap enorm gelukkig kan maken. Wat leuk om iedereen te spreken over zijn/haar grote plannen en om ook zelf al heel veel te vertellen te hebben. Wat leuk om op het einde van de week het personeel te bedanken met een gebakje, en zelf ook een enorm mooie bedanking te krijgen. Ik bezit namelijk een T-shirt met erop: ' I'm more than a tourist, I'm a volunteer '
En weten dat ik vanaf volgende week nog veel meer kan vertellen aan degene die het wensen, die willen horen wat een rijke levenservaring ik heb mogen meemaken,... Want vanaf 28 september ben ik namelijk terug in Belgie. Maar ben er zeker van dat er een kriebel is ontstaan, een kriebel om meer te reizen. Een kriebel om mensen te leren kennen en te helpen, en daar enorm veel voldoening uit te halen.
En nu nog maar even genieten zeker? Nu ben ik in Puerto Viejo. Het is al de derde keer maar het is hier gewoon zo super. Vandaag terug naar het strand geweest en enkele leuke muziekanten tegen gekomen. Morgen zullen we (Ik en 2 anderen) zien waar we zin in hebben. En ik weet ook nog niet wanneer ik terugkeer naar San Jose. Ik zal er wel voor zorgen dat ik op woensdag zeker terug in SJ ben (bij mijn gastgezin). Dan staat mij alleen nog mijn gastgezin en de school te bedanken, 'Casa de los ninos' te bedanken door nogmaals langs te gaan, mijn valies te maken en weg te wezen... (Hopelijk krijg ik nogmaals de kans hierheen te komen !)
TOT DAN !
-
23 September 2012 - 10:24
Marleen:
Hallo Eline,
Wat zie je er gelukkig uit!!!!
Wat een ervaring.....
Toch blij dat je straks terug in St Eloois Vijve gaat zijn!!
Geniet nog de laatste dagen ten volle !!
dikke knuffel en tot aan de nieuwe chirolokalen..zaterdag
Marleen -
23 September 2012 - 11:26
Nicole:
Beste Eline.
Wat was ik blij vanmorgen,toen Noel vertelde dat er weer nieuws was uit het verre Costa Rica.
Het is super om te lezen,dat ge alles wat je doet super vindt.
Ik ben ervan overtuigd,dat ge ginder veel gelukkige zieltjes gemaakt hebt.
Maar ik weet ook dat ze u missen 'thuis,en in uw uitgebreide vriendenkring.
Breng Vrijdag,een volle valies prachtige onvergetelijke, herrineringen mee.
En ik zal zorgen voor een grote pot chocomousse in de koelkast, het moet niet altijd rijst en bonen zijn hé.
Dikke kus van ons beiden.
Nicole
-
23 September 2012 - 13:09
Eline:
Marleen en nicole,
Dankjewel voor de leuke reacties, telkens opnieuw ! Verlang ook om jullie terug te zien, maar zal nu nog enkele dagen genieten. Het zal snel voorbij zijn. Veel sneller dan verwacht.
Bedankt om mij te volgen ! ( en ik verlang naar de chocomouse !!!)
Groetjes vanuit Puerto Viejo -
23 September 2012 - 14:13
Lut Buyse:
Ja Eline, je bent nu bijna aan het einde van jouw onvergetelijke reis. Het is een ervaring die je je ganse leven zult meedragen. En het is inderdaad eens goed dat we met weinig middelen en kleine dingen tevreden kunnen zijn. Hier in ons land hebben we zo'n grote welvaart, dat we het inderdaad nog nauwelijks beseffen.
Dat besef zal jij nu wel hebben.
Ik heb altijd genoten van jouw verslagen... zo was ik ook soms eens bij " jou" in Costa Rica, nietwaar!
Allé, we zien je waarschijnlijk terug op het openingsweekend, ...ja het zal sowieso een druk thuismoment worden, nietwaar!
groetjes,
Lut -
23 September 2012 - 15:10
Opa Oma:
Dag Eline,
We blijven je volgen van uit Vijve,, en zijn gelukkig voor jou dit je dat allemaal hebt mogen en kunnen meemaken en al deze mooie herinneringen en belevenissen je zeker je hele leven zullen bijblijven.
We verlangen naar je thuiskomst ; en we zullen zeker niet de enige zijn.
Dank voor al dit niewus die we van jou mochten ontvangen gedurende jou verblijf in Costa Rica.
Veel liefs en een hele dikke knuffel en kusje van ons beiden -
23 September 2012 - 15:10
Opa Oma:
Dag Eline,
We blijven je volgen van uit Vijve,, en zijn gelukkig voor jou dit je dat allemaal hebt mogen en kunnen meemaken en al deze mooie herinneringen en belevenissen je zeker je hele leven zullen bijblijven.
We verlangen naar je thuiskomst ; en we zullen zeker niet de enige zijn.
Dank voor al dit niewus die we van jou mochten ontvangen gedurende jou verblijf in Costa Rica.
Veel liefs en een hele dikke knuffel en kusje van ons beiden
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
