Vrijwilligerswerk 'casa de los ninos'

- Vriendschap vergroot het geluk en vermindert de ellende, door onze vreugden te verdubbelen, en ons verdriet te delen -

Vandaag ging ik dus niet meer naar 'Hogar curridabat', maar was ik te vinden in 'Casa de los ninos'.

Samen met 2 vriendinnen van de talenschool ging ik naar de plaats waar ik de komende 2 weken vrijwilligerswerk zal uitvoeren. Het was even schrikken. Het gebouw was het enige gebouw dat er uitzag alsof het veilig is. De 'huizen' in deze buurt zijn klein, vuil en zien eruit alsof ze ieder moment kunnen instorten. De mensen die er rondlopen (of neerzitten en liggen), zijn zeer arm. Daarom is het er ook een gevaarlijke buurt. We kregen te horen dat het niet toegelaten is van de school om er alleen rond te lopen. Dit zullen we dan ook vermijden. Maar wat een ellendige situatie. De andere kant van Costa Rica dus... Na 4 weken als toerist geleefd te hebben, wordt het tijd mij echt in te zetten voor degenen die het nodig hebben.

Toen ik aankwam in 'Casa de los ninos', voelde ik mij al heel wat beter dan in de vorige instelling. Ik werd er goed onthaald en ook de kinderen waren enorm enthousiast. Na even met ze gepraat te hebben (in het Spaans, jawel!), ging ik aan de slag. Het materiaalkot werd opgeruimd door mijn 2 vriendinnen en ik. Er werd ons wel verteld dat we moesten opletten voor de dode dieren in de dozen van de verkleedkleren. Wat een stank ! Maar ik (en natuurlijk ook de anderen) waren blij dat dit klusje geklaard was. Ook de kinderen namen direct de verkleedkleren en begonnen zich te verkleden. Wat een mooie en lieve kinderen !

Omstreeks 12 u zat de refter al volledig vol, met zo een 350-400 kinderen uit arme gezinnen. Ze kregen er een papje gemaakt met water, rijst, tonijn en natuurlijk: bonen... Ik kreeg de toestemming de kinderen te bedienen. Enorm blij dat ik ook even onder de kinderen kon komen, bracht ik hun het eten. En tevreden dat ze waren. Het gaf mij een heel goed gevoel te weten dat deze kinderen het kleine potje met pap zo appreciëren. Daar kunnen wij in ieder geval nog veel uit leren !

Daarna werd ook de opslagplaats voor het eten door ons 3-tal opgeruimd. Rijst, bonen, tonijn, poeder om frisdrank te maken, ... Dit waren zo de voornaamste zaken aanwezig in de opslagruimte. Vele kartonnen dozen met etiketten erop gekleefd. Wat voornamelijk te lezen was op deze etiketten: 'donaciones' = 'donaties'. Leuk om te weten dat deze organisatie enkel en alleen maar onstaan is (en blijft bestaan) door donaties. Maar nu wordt het natuurlijk moeilijk. Wat zal ik kunnen verbeteren voor de kinderen ? Wat hebben ze werkelijk nodig ? Wat missen de kinderen in hun leven en hoe kan ik ervoor zorgen dat hun levensstandaard verbetert? Ik ben er zeker van dat ik met jullie bijdragen iets moois zal kunnen doen, geven, ... Het lijkt mij wel belangrijk deze week nog geen beslissing te nemen wat ik met het geld zal doen. Het is mijn bedoeling deze week eens goed rond te kijken en goed na te denken. Ik wil de centjes namelijk op een goede manier besteden. Een kindje meenemen naar België zal waarschijnlijk niet lukken. Ik heb er wel al een aanbieding voor gekregen... Even slikken, en daarna weer naar mijn gastgezin, waar ik het nog steeds enorm goed heb!

- Vriendschap vergroot het geluk en vermindert de ellende, door onze vreugden te verdubbelen, en ons verdriet te delen -