Vrijwilligerswerk 'Hogar Curridabat'

- Kinderen mogen zich achter ons verschuilen, maar wij nooit achter de kinderen. En dan nog: hoe ze ook zijn: groot, verstandig, sterk, ... Altijd hebben ze onze bescherming en onze hulp nodig. -

Vanmorgen ging mij wekker af omstreeks 7 u. Een probleem om op te staan had ik niet, gezien ik wist wat mij vandaag te wachten stond. Of toch niet? Vandaag ging ik voor de eerste maal naar de plaats waar ik de komende 2 weken vrijwilligerswerk zou uitvoeren.

2 andere studenten en ikzelf werden door een mevrouw die verantwoordelijk is voor het vrijwilligerswerk naar het project gevoerd . Eerst hielden we halt bij het centrum 'La casa de los ninos'. Daar werden mijn 2 vriendinnen afgezet en zij worden verondersteld daar 2 weken vrijwilligerswerk uit te voeren. Ze stapten nog maar de auto uit en een 20 tal kinderen riepen al : 'Buenas dias !'. Enorm leuke verwelkoming in een arme en vuile buurt.

Daarna werd ik afgezet in het centrum 'Hogar Curridabat'. Mijn verwelkoming was wat minder enthousiast. Natuurlijk had dit vooral te maken met de leeftijd van de kinderen. De kinderen waarmee ik vandaag mocht werken, waren tussen 2 maand en 9 jaar oud. Toch vond ik het jammer dat ik mij niet helemaal op mijn gemak voelde in het huis. De mensen die er werkten leken niet geïnteresseerd te zijn in wat ik er kwam doen. Ik mocht direct aan het werk. Of ik dit leuk vond? Natuurlijk was ik blij met de kinderen aan de slag te kunnen. Maar voor degenen die mij kennen, ik vind het altijd wel leuk om ergens welkom te zijn en gewaardeerd te worden voor wat ik er doe en nog zal doen.

Vandaag was een leuke dag. Ik knutselde samen met de oudste kinderen. Daarna ging ik wandelen in hun tuin achteraan het huis. Klein maar gezellig! Om 12 u mocht ik de kinderen te eten geven. Super !

Op de bus terug naar huis, heb ik een beslissing gemaakt. Daarnet, toen ik thuiskwam heb ik een mail gestuurd naar mijn programmacoordinator. Ik vroeg haar of het eventueel mogelijk is van project te veranderen. Graag zou ik morgen aan de slag gaan in 'Casa de los ninos' (waar de 2 andere studenten ook werken). Het lijkt mij een betere plaats om te werken omdat de kinderen ouder zijn. Het zal dus beter zijn om mijn Spaans wat bij te schaven, gezien de kinderen in 'Hogar Curridabat', met moeite spraken. Daarnaast vind ik het ook belangrijk mij welkom te voelen. Ik had vandaag het gevoel dat ik er niet echt nodig was. Het lijkt mij dus belangrijk vrijwilligerswerk uit te voeren op een plaats waar ze mij wel nodig hebben. Ik ben ervan overtuigd dat 'Casa de los ninos', mijn hulp en bijdrage kan gebruiken !

En ja hoor, het is in orde. Morgen mag iker starten. Ik kijk er naar uit ! Hieronder wat info over de plaats waar ik zal werken;

Casa de los ninos:

De instelling ligt in Tirrases. Een heel arme buurt in Costa Rica, net buiten San José. Ik schrok toen wij er binnen reden met de auto. Vele zwervers, straathonden en een enorm vuile buurt. Maar dit is de plaats waar ik hoor te zijn. Ik wil iets kunnen betekenen en het gevoel hebben dat ik iemand ben geweest.

'Casa de los ninos' biedt elke dag maaltijden aan aan meer dan 450 kinderen uit een arm gezin. Daarnaast wordt er door de vele vrijwilligers geholpen bij het maken van de kinderen hun huiswerk. Sommige kinderen leren er Engels en de meeste van deze kinderen doen er enthousiast mee aan activiteiten die door de vrijwilligers worden gehouden. 'Casa de los ninos' biedt de kinderen ook sessies aan die worden gehouden door kinderpsychiaters. Deze sessies worden individueel of in groep gegeven.
Voor de geïntresseerden en degenen die een beetje spaans begrijpen:

http://lacasadelosninoscr.com/#

Zoals ik al zei, ik verlang enorm om morgen te starten. Ik houd jullie op de hoogte! In bijlage een foto van de kinderen waarmee ik morgen aan de slag zal gaan.